«Oto autorzy, których dokonania na polu klasycznej – lub nieklasycznej – SF są interesujące, odkrywcze i ze wszech miar godne uwagi, tworzą zapierające dech w piersiach „Pirogi”, gdy dotkną fantasy. Symptomatyczne? Oczywiście, że symptomatyczne. Bo inkryminowani autorzy znają kanon SF, wychowali się na nim, fascynowali się lekturami, dokopywali się w nich przesłania i głębszej treści. Znają SF jako METODĘ TWÓRCZĄ. Znają wszystkie odcienie i subtelności gatunku, wiedzą, że gatunek ten niesie z sobą odrobinę więcej, niż radosne opisywanie przybyłych z otchłani Kosmosu Bug Eyed Monsters, pragnących władzy nad Ziemią, naszej krwi i naszych kobiet.
Niestety – powtarzam – w przypadku fantasy brak znajomości kanonu. I metody. Nie ma metody. Został Cyryl. I Piróg».
(Перевод Е. Вайсброта:
«Вот авторы, достижения которых на поле классической — либо неклассической — SF интересны, новаторски и во всех смыслах заслуживают внимания, но которые творят запирающие дух в груди «Вареники», стоит их руке коснуться фэнтези. Симптоматично? Конечно, симптоматично. Они знают SF как ТВОРЧЕСКИЙ МЕТОД. Они знают все оттенки и тонкости жанра, знают, что этот жанр несет в себе чуточку больше, нежели ликующее описание прибывших из глубин космоса Жукоглазых Монстров, жаждущих власти над Землей, нашей крови и наших женщин.
Увы, повторяю, в случае фэнтези отсутствует знание канона. И метода. Нет МЕТОДА. Остался Кирилл. И Вареник».
В примечании переводчик, конечно, объясняет непереводимость шутки.)
